| خدیجه یعنی کاشانه ایمان در تنگنای دوران است |
با کوچ تو ای بانو! دیگر هیچ کاروانی در بیابان دل‌ها، بی‌شوقِ کعبه یادت قدم نزد؛ که
استواری امروزِ بنای دین، از برکت خشتِ نخستینِ توست،
السّلام علیک ای نور کبری ای نیّره عظمی!
*+++++++*++++++++*
تو به اسلام مادری کردی *** تو به توحید یاوری کردی
عصمت از دامنت چنان جوشید *** که به مریم برابری کردی
*+++++++*++++++++*
در مقام زن ولی مردانگی قانون توست
تا قیامت هر کجا مؤمن بوَد، ممنون توست
بردباری، صبر، دینداری همه مرهون توست
هر که از اسلام دارد بهره‌ای، مدیون توست
*+++++++*++++++++*
در ادامه :
این سه اصل آمد از اول باعث ترویج دین
هست تو، خُلق نبی، تیغ امیرالمؤمنین
بود سال رحلتت سال غم و رنج و محن
جامۀ ختم رسالت شد بر اندامت کفن
*+++++++*++++++++*
پیغمبر را نکو همسر، خدیجه
عزیز قلب پیغمبر، خدیجه!
یقین باشد پس از زهرا و زینب
بود از هر زنی برتر، خدیجه!
*+++++++*++++++++*
مادر مرو که فاطمه ات زار و مضطر است
هجر تو قاتل من غمدیده دختر است
غصه مخور به حال پدر چونکه بعد تو
زهرای کوچک توبرایش چو مادر است
منبع : sibtayn.com